-
1 яра
сущ. 1) прям. перен.рана 2) язва ▪ yara awızı свищ ▪ yara ese шрам, рубец ▪ yara taşı ляпис ▪▪ yarağa toz cibärgä разбредить душевную рану
См. также в других словарях:
taşı ölçeyim — hlk. kırık, ezik, yara vb. durumlar anlatılırken bir kimsenin vücudu üzerinde yer gösterildiğinde benden uzak olsun anlamında söylenen bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
el — 1. is., anat. 1) Kolun bilekten parmak uçlarına kadar olan, tutmaya ve iş yapmaya yarayan bölümü El var, titrer durur, el var yumuk yumuk / El var pençe olmuş, el var yumruk. Z. O. Saba 2) Sahiplik, mülkiyet Elden çıkarmak. Elimdeki bütün parayı… … Çağatay Osmanlı Sözlük
